Biostymulacja laserowa,

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Biostymulacja laserowa

 

Laser to skrót (akronim) utworzony od pierwszych liter słów Light  Ampplification by Stimulated Emission of Radiation. Jest to urządzenie, w którym  uzyskuje się wzmocnienie lub generację promieniowania elektromagnetycznego, w wyniku wymuszonej emisji, w zakresie widma od ultrafioletu, poprzez światło widzialne do dalekiej podczerwieni. Uzyskane promieniowanie jest monochromatyczne, o małej dywergencji (rozproszeniu) i dużej intensywności.

 

Lasery wytwarzają wiązkę bardzo jasnego światła w postaci krótkich impulsów lub w postaci ciągłej. Światło laserowe jest spójne, co oznacza, że wszystkie promienie mają tę samą długość fali, tę samą fazę, czyli drgają w jednakowy sposób, wytwarzając wiązkę o dużym natężeniu.

 

Z fizycznego punktu widzenia światło jest to fala elektromagnetyczna mająca określaną długość, częstotliwość i amplitudę. Amplituda fali jest miarą emitowanej mocy i natężenia światła. Częstotliwość wiąże się z tzw. Okresem fali. Wiązka fotonów jest to promieniowanie optyczne, które cechuje się charakterystyczną energią  zawartą w każdym fotonie. Energia  fotonu zwiększa się wraz z częstotliwością fali  i jest miarą dawki przenoszonego promieniowania. Dawkę energii mierzy się w dżulach. Moc promieniowania jest wielkością fizyczną charakteryzującą  przepływ energii. Określona jest ona jako ilość  przenoszonej energii w czasie. Moc mierzona jest w watach (W).

 

Najważniejszym zadaniem terapii laserowej jest dostarczenie właściwej  dawki energii promieniowania do odpowiedniego  obszaru tkanek objętych  patologia. Dawka ta zależy od:

 

§         Reakcji chorego na promieniowanie,

§         Techniki naświetlenia,

§         Głębokości penetracji światła określonej długości i mocy w zależności od umiejscowienia zmian,

§         Typu schorzenia.

 

Wszystkie lasery zbudowane są z podstawowych zespołów, tj.:

 

§         Ośrodka laserowego,

§         Źródła energii wzbudzania,

§         Komory rezonatora optycznego,

§         Soczewek, zwierciadła i przesłony.

 

Podstawowa klasyfikacja aparatów laserowych dotyczy rodzaju ośrodka laserowego, sposobu zasilenia, długości fali i mocy generowania promieniowania. Materiał aktywny – laserujący pozwala na wyróżnienie następujących grup laserów:

 

§         Lasery na ciałach stałych – ośrodek szklany lub krystaliczny,

§         Lasery gazowe – ośrodkiem jest gaz lub grupa gazów oraz pary metali,

§         Lasery cieczowe – ośrodkiem jest najczęściej barwnik organiczny w roztworze lub zawiesinie.

 

Rodzaj  materiału aktywnego decyduje o generowanej długości fali promieniowania. Działanie laserów zależy od koncentracji  promieniowania i głębokości przenikania. W dermatologii są stosowane lasery:  helowo –neonowy (He – Ne), CO2 , argonowy, neodymowy, (Nd:YAG), rubinowy oraz barwnikowy (Dye Laser).

 

Laser helowo – neonowy He-Ne emituje fale ciągłe światła widzialnego,  czerwonego o długości 632 nm. Jest zaliczany do laserów niskoenergetycznych. Powszechnie używa się go jako wskaźnika w laserach emitujących światło widzialne. Ma właściwości biostymulujące (wraz ze wzrostem mocy promieniowania, mocy  promieniowania pojawia się efekt termiczny, który jest wykorzystywany w chirurgii do termicznego odparowywania tkanek lub koagulacji).

 

Stosowane do biostymulacji lasery małej mocy  sa produkowane w wielu wersjach, różniących się parametrami. Dotyczy to długości fali emitowanego promieniowania, mocy (stała lub pulsująco zmienna), częstotliwości impulsów oraz sposobu aplikacji energii promieniowania laserowego. Często  w jednym urządzeniu mieszczą się dwa lasery, emitujące promieniowanie, które wywołuje w tkankach zbliżone skutki – laser He-Ne oraz laser półprzewodnikowy, emitujący promieniowanie podczerwone. Promieniowanie lasera He-Ne oddziałuje na głębokości 1015 mm, półprzewodnikowego podczerwieni zaś na 3050 mm. O dawce decyduje wartość zastosowanej energii oraz wielkość powierzchni i czas napromieniowania. Do określenia dawki promieniowania laserów podczerwieni działających impulsowo przyjęto posługiwać się wartością częstotliwości oraz czasu zabiegu. Odległość laserowego promiennika podczerwieni od napromieniowywanej skóry wynosi 0

 

 

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • braseria.xlx.pl

    •