Bhaktivedanta, literatura

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Bhagavad-gita
A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad
Prolog
Słowo wstępne
Wprowadzenie
Sukcesja uczniów
Rozdział
1
Obserwacja wojsk na Polu Bitewnym Kuruksetra—
46
wersetów
Rozdział
2
Treść Gity w skrócie
—
72
wersety
Rozdział
3
Karma-yoga—
43
wersety
Rozdział
4
Wiedza Transcendentalna
—
42
wersety
Rozdział
5
Karma-yoga - Działanie w Świadomości Kryszny
—
29
wersetów
Rozdział
6
Dhyana-yoga—
47
wersetów
Rozdział
7
Wiedza o Absolucie
—
30
wersetów
Rozdział
8
Osiąganie Najwyższego—
28
wersetów
Rozdział
9
Wiedza Najbardziej Poufna
—
34
wersety
Rozdział
10
Bogactwa Absolutu—
42
wersety
Rozdział
11
Forma Kosmiczna
—
55
wersetów
Rozdział
12
Służba Oddania
—
20
wersetów
Rozdział
13
Natura, Podmiot Radości i Świadomość
—
35
wersetów
Rozdział
14
Trzy Siły Natury Materialnej
—
27
wersetów
Rozdział
15
Yoga Najwyższej Osoby—
20
wersetów
Rozdział
16
Natury Boskie i Demoniczne
—
24
wersety
Rozdział
17
Rodzaje Wiary—
28
wersetów
Rozdział
18
Doskonałość Wyrzeczenia
—
78
wersetów
Prolog
Chociaż Bhagavad-gita była wielokrotnie publikowana i jest powszechnie czytana jako osobne
dzieło, oryginalnie pojawiła się jako epizod Mahabharaty, epickiej historii w sanskrycie z czasów
starożytnych. Mahabharata opowiada o wydarzeniach wiodących do obecnego wieku Kali. To
właśnie na początku tego wieku, jakieś pięć tysięcy lat temu, Pan Kryszna przekazał Bhagavad-
gitę Swemu przyjacielowi i wielbicielowi Arjunie.
Ich rozmowa jeden z największych filozoficznych i religijnych dialogów znanych człowiekowi –
miała miejsce tuż przed rozpoczęciem walki, wielkiego bratobójczego konfliktu pomiędzy setką
synów Dhritarastry po jednej stronie, a ich kuzynami Pandavami, synami Pandu, po drugiej.
Dhritarastra i Pandu byli braćmi zrodzonymi w dynastii Kuru, wywodzącej się od króla Bharaty –
dawnego władcy świata – od którego imienia Mahabharata przyjęła swą nazwę. Ponieważ
Dhritarastra, starszy brat, był od urodzenia ślepcem, tron, który w innym wypadku należał się
jemu, przekazano jego młodszemu bratu, Pandu.
 Pandu zmarł w młodym wieku, a pięciorgiem jego dzieci – Yudhisthirą, Bhimą, Arjuną, Nakulą
i Sahadevą – zaopiekował się Dhritarastra, który w rezultacie został też – na pewien czas –
królem. Tak więc synowie Dhritarastry i Pandu wychowywali się w tym samym pałacu. Wszyscy
byli szkoleni w sztuce militarnej przez doświadczonego Dronę, otrzymując też rady czcigodnego
’dziadka’ rodu – Bhismy.
Jednakże synowie Dhritarastry – szczególnie najstarszy, Duryodhana – byli pełni nienawiści
i zawiści wobec Pandavów. A ślepy i złośliwy Dhritarastra pragnął, aby jego synowie, a nie
synowie Pandu, odziedziczyli królestwo.
Tak więc Duryodhana – za przyzwoleniem Dhritarastry – snuł plany zabicia synów Pandu,
którym udało się – dzięki troskliwej opiece ich wuja Vidury i ich kuzyna Pana Kryszny – ujść
z życiem.
Pan Kryszna nie był zwykłym człowiekiem, ale Samym Najwyższym Osobowym Bogiem, który
zstąpił na tę Ziemię i grał rolę księcia w ówczesnej dynastii. W roli tej był On również
bratankiem żony Pandu, Kunti, czyli Prithy, matki Pandavów. Więc Kryszna sprzyjał prawym
synom Pandu i chronił ich, zarówno jako ich krewny, jak też jako wieczny obrońca religii.
W końcu jednakże sprytny Duryodhana wyzwał Pandavów do wzięcia udziału w grze
hazardowej. W tym zgubnym turnieju Duryodhana i jego bracia zawładnęli Draupadi, wierną
i oddaną żoną Pandavów, i znieważyli ją poprzez usiłowanie obnażenia jej przed zgromadzeniem
książąt i królów. Ocaliła ją przed tym boska interwencja Kryszny, ale w tej oszukańczej grze
hazardowej Pandavowie zostali podstępem pozbawieni królestwa i skazani na trzynastoletnie
wygnanie.
Po powrocie z tułaczki Pandavowie poprosili Duryodhanę o zwrot swego prawowitego
królestwa, jednakże ten bezceremonialnie odmówił im. Będąc zobowiązanymi – jako członkowie
porządku książęcego – pełnić administracyjne funkcje społeczne, Pandavowie poprosili, aby
oddano im chociaż pięć wiosek. Ale Duryodhana butnie odpowiedział, że nie odstąpi im nawet
takiego kawałka ziemi, w który mogliby wbić szpilkę.
Do tego czasu Pandavowie cierpliwie znosili wszystko, ale w tym momencie wojna zdawała się
być nieuniknioną.
Niemniej jednak, kiedy książęta całego świata podzielili się już – niektórzy stając po stronie
synów Dhritarastry, a inni biorąc stronę Pandavów – Kryszna osobiście przyjął rolę posłańca
synów Pandu i udał się do pałacu Dhritarastry, aby pertraktować w sprawie pokoju. Jednakie
Jego prośba została odrzucona, i teraz wojna była pewna.
Pandavowie, osoby o najwyższych zasadach moralnych, rozpoznali w Krysznie Najwyższego
Osobowego Boga, podczas gdy niepobożni synowie Dhritarastry – nie. Jednakże Kryszna zgodził
się wziąć udział w wojnie odpowiednio do pragnienia przeciwnika. Jako Bóg, nie wziąłby
udziału w walce osobiście. Ale ktokolwiek pragnął, mógł skorzystać z armii Kryszny – podczas
gdy strona druga mogła mieć Samego Krysznę, który wystąpiłby w roli doradcy i pomocnika.
Duryodhana, geniusz polityczny, złakomił się na siły wojskowe Kryszny, podczas gdy
Pandavowie zgodnie pragnęli mieć po swojej stronie samego Krysznę.
Tak więc Kryszna został woźnicą Arjuny, zgodziwszy się kierować bajkowym powozem
łucznika. To doprowadza nas do momentu, w którym rozpoczyna się Bhagavad-gita: dwie armie
ustawione w szyku bojowym, gotowe do stoczenia walki, a Dhritarastra niecierpliwie pyta swego
sekretarza Sanjayę, ’Cóż uczynili oni?’
Zatem czytelnik jest już pokrótce zaznajomiony z wydarzeniami prowadzącymi do bitwy na Polu
Kuruksetra, konieczna jest jedynie krótka uwaga odnośnie do tego tłumaczenia i komentarza.
Ogólnym wzorem, którego przestrzegali dotychczasowi tłumacze prezentujący Bhagavad-gitę,
było odsuwanie na bok Osoby Kryszny, aby zrobić miejsce na swoje własne koncepcje
i filozofie. HistoriaMahabharaty jest uważana za malowniczą mitologię, a Kryszna staje się
poetycznym środkiem wykorzystywanym do przedstawienia idei jakiegoś bezimiennego
geniusza, albo w najlepszym razie jest pomniejszą osobowością historyczną.
Ale osoba Kryszna – przynajmniej w opinii Samej Gity – jest zarówno celem, jak i istotą
Bhagavad-gity.
To tłumaczenie jednak, jak i jego komentarz, kieruje czytelnika ku Krysznie, a nie odsuwa go od
Niego. Pod tym względem Bhagavad-gita Taka Jaką Jest jest wyjątkowa. Również rzeczą
wyjątkową jest to, iż dzięki temuBhagavad-gita staje się całkowicie jednolitą i zrozumiałą. Jako
że Kryszna jest mówcą Gity, jak również jej ostatecznym celem, jest to niewątpliwie jedyne
tłumaczenie, które prezentuje to wielkie pismo święte w jego prawdziwej wymowie.
Od Wydawcy
Słowo wstępne
Dedykuję Śrila Baladevie Vidyabhusanie
który tak wspaniale zaprezentował komentarz
Govinda-bhasya do filozofii Vedanty
Początkowo napisałem Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest w postaci, w jakiej prezentowana jest
obecnie. Kiedy po raz pierwszy opublikowano tę książkę, oryginalny rękopis skrócono na
nieszczęście do około 400 stron, pozbawiono go i ilustracji tłumaczenia większości oryginalnych
wersetów Śrimad Bhagavad-gity. We wszystkich moich pozostałych książkach – Śrimad-
Bhagavatam, Śri Iśopanisad itd. – stosuję następujący system: przedstawiam oryginalny tekst,
daję jego łacińską transliterację i ekwiwalenty angielskie dla każdego słowa w sanskrycie,
tłumaczenie i następnie wyjaśnienie tekstu. To czyni książkę bardzoautentyczną, naukową
i przejrzystą. Toteż nie byłem bardzo szczęśliwy, kiedy musiałem pomniejszyć oryginał. Jednak
później, kiedy znacznie wzrósł popyt na Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest, wielu naukowców
i wielbicieli prosiło mnie o przedstawienie tej książki w jej pierwotnej postaci. Tak więc obecnie
próbujemy zaprezentować tę wielką księgę wiedzy w niezmienionej postaci, z pełnym
tłumaczeniem parampara, w celu głębszego i progresywniejszego rozpowszechnienia ruchu
świadomości Kryszny.
Nasz ruch świadomości Kryszny jest prawdziwy, historycznie autoryzowany, naturalny
i transcendentalny, dzięki temu, że oparty jest na Bhagavad-gicie Taka Jaką Jest. Stopniowo staje
się on najbardziej popularnym ruchem. szczególnie wśród młodszego pokolenia. Staje się on
również coraz bardziej interesującym dla pokolenia starszego. Ludzie starsi wiekiem zaczynają
interesować się nim tak bardzo, że ojcowie i dziadkowie moich uczniów udzielają nam poparcia,
zostając dożywotnimi członkami naszego wielkiego towarzystwa, Międzynarodowego
Towarzystwa Świadomości Kryszny. Wielu rodziców zwykło odwiedzać mnie, aby wyrazić
swoje uczucie wdzięczności za zapoczątkowanie ruchu świadomości Kryszny wśród tych, którzy
nie są rodowitymi mieszkańcami Indii. W rzeczywistości pierwotnym ojcem tego ruchu jest Sam
Pan Kryszna i zapoczątkowany on został bardzo dawno temu, a w społeczności ludzkiej
przekazywany jest poprzez sukcesję uczniów. Jeśli mam w związku z tym jakąś zasługę, nie
należy ona do mnie osobiście, ale do mojego wiecznego mistrza duchowego, Jego Boskiej
Miłości Om Visnupada Paramahamsy Parivrajakacaryi 18 Śri Śrimad Bhaktisiddhanty
Sarasvatiego Gosvamiego Maharajy Prabhupady.
Jeżeli ja mam jakiś udział w tej sprawie, to jedynie taki, że spróbowałem przedstawić Bhagavad-
gitę Taką Jaką Jest, bez zafałszowań. Przed obecną edycją Bhagavad-gity Taką Jaką Jest, prawie
wszystkie wydania Bhagavad-gity w języku angielskim miały na celu zaspokojenie czyichś
osobistych ambicji. My, prezentując Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, staramy się przedstawić misję
Najwyższego Osobowego Boga, Kryszny. Naszym interesem jest ukazanie woli Kryszny, a nie
woli jakiegoś światowego spekulanta-polityka, filozofa czy naukowca, gdyż ci mają bardzo
niewielką wiedzę o Krysznie, pomimo całej swojej wiedzy innego rodzaju. Kiedy Kryszna mówi:
man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru itd., my – w odróżnieniu od tzw.
naukowców – nie mówimy, że Kryszna i Jego wewnętrzny duch są różne. Kryszna jest absolutem
i nie ma różnicy pomiędzy imieniem Kryszny, Jego formą, jakościami, rozrywkami itd. Tę
absolutną pozycję Kryszny niełatwo zrozumieć tym wszystkim osobom, które nie są Jego
wielbicielami w systemie parampara (sukcesji uczniów). Na ogół, tzw. naukowcy, politycy,
filozofowie i svami nie posiadający doskonałej wiedzy o Krysznie, próbują skazać Go na banicję
albo zabić swoimi komentarzami do Bhagavad-gity. Takie nieautoryzowane komentarze do
Bhagavad-gity znane są jako Mayavada-bhasya i Pan Caitanya mówi wyraźnie, że zbłądzi każdy,
kto próbuje zrozumieć Bhagavad-gitę z punktu widzenia Mayavadi. W rezultacie zwiedziony
student Bhagavad-gity z pewnością będzie zdezorientowany na ścieżce duchowego
przewodnictwa i nie będzie w stanie powrócić do domu, z powrotem do Boga.
Naszym jedynym celem jest przedstawienie Bhagavad-gity Taką Jaką Jest po to, aby
poprowadzić uwarunkowanych studentów do tego samego celu, dla którego Kryszna zstępuje na
tę planetę raz w ciągu dnia Brahmy, czyli co każde 8 600 000 000 lat. Cel ten został
wytłumaczony w Bhagavad-gicie i my musimy przyjąć go takim jakim jest, gdyż w przeciwnym
razie wszelkie próby zrozumienia Bhagavad-gity i jej mówcy, Pana Kryszny, nie będą miały
sensu. Pan Kryszna po raz pierwszy przekazał Bhagavad-gitę bogu słońca, kilkaset milionów lat
temu. Musimy przyjąć ten fakt i w ten sposób zrozumieć historyczne znaczenie Bhagavad-gity,
bez fałszywej interpretacji, opierając się na autorytecie Kryszny. Interpretowanie Bhagavad-gity
bez odwoływania się do woli Kryszny jest największą obrazą. Aby uchronić się od tej obrazy,
należy zrozumieć Pana jako Najwyższego Osobowego Boga, tak jak został On bezpośrednio
zrozumiany przez Arjunę, pierwszego ucznia Pana Kryszny Takie zrozumienie Bhagavad-gity
jest prawdziwie korzystne i polecane dla pomyślności ludzkiego społeczeństwa w wypełnianiu
misji życia.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • braseria.xlx.pl

    •